Assalamualaikum dan salam sejahtera! ^_^
Sebelum ini, sejurus selepas tamatnya cuti persekolahan penggal kedua, hadirlah dua orang insan yang telah pun meriuhkan sekolah. Semua sibuk memperkatakan tentang mereka, tidak sudah-sudah bercerita soal mereka, macam tiada topik lain yang hendak dipersembangkan! >_<
Merekalah guru praktikal bagi unit kaunseling. Seorang mesra dipanggil Cikgu Aiman, seorang lagi ramah disapa Cikgu Imtiaz. Kalau hendak tahu, kedua-dua mereka ialah bekas pelajar sekolah ini! Oleh sebab itulah, kedatangan mereka jadi buah mulut semua. (tambahan pula, khabarnya, Cikgu Aiman boleh tahan kacak)
Pada mulanya, ramai yang berharap kedua-dua guru ini akan mengajar kelas mereka nanti. Namun begitu, malang sekali, mereka hanyalah guru kaunseling! Jadi, mustahil sahajalah mereka akan datang ke kelas untuk mendidik para pelajar, sebaliknya, hanya terperuk di dalam bilik kaunseling. :p
Walau bagaimanapun, akan ada sesekali masa, mereka akan menggantikan kelas-kelas yang ketiadaan guru. Dari situlah, semua pelajar dapat mengenali mereka, sampai boleh jatuh tahap meluat! Hehe, maklumlah, mereka sering datang mengganti, sampai tidak terbilang saya untuk menghitung jumlah mereka hadir ke kelas saya! :3
Pejam celik, pejam celik, sekejap sahaja masa berlalu, dan hari ini ialah hari terakhir cikgu berdua. Tempoh berbulan-bulan yang sepatutnya dirasai, seumpama beberapa petik jari sahaja! :(
Pada hari terakhir mereka, saya hanya sempat untuk bertemu dengan Cikgu Imtiaz sahaja, manakala Cikgu Aiman pula lesap dan menghilang! Biarlah, wajah cikgu berserta usaha cikgu memaksa kami mmengisi borang untuk unit kaunseling, sentiasa terpahat dalam hati. :3
Berikut ialah gambar kenangan bersama Cikgu Imtiaz tadi:-
Salam kaunseling,Merekalah guru praktikal bagi unit kaunseling. Seorang mesra dipanggil Cikgu Aiman, seorang lagi ramah disapa Cikgu Imtiaz. Kalau hendak tahu, kedua-dua mereka ialah bekas pelajar sekolah ini! Oleh sebab itulah, kedatangan mereka jadi buah mulut semua. (tambahan pula, khabarnya, Cikgu Aiman boleh tahan kacak)
Pada mulanya, ramai yang berharap kedua-dua guru ini akan mengajar kelas mereka nanti. Namun begitu, malang sekali, mereka hanyalah guru kaunseling! Jadi, mustahil sahajalah mereka akan datang ke kelas untuk mendidik para pelajar, sebaliknya, hanya terperuk di dalam bilik kaunseling. :p
Walau bagaimanapun, akan ada sesekali masa, mereka akan menggantikan kelas-kelas yang ketiadaan guru. Dari situlah, semua pelajar dapat mengenali mereka, sampai boleh jatuh tahap meluat! Hehe, maklumlah, mereka sering datang mengganti, sampai tidak terbilang saya untuk menghitung jumlah mereka hadir ke kelas saya! :3
Pejam celik, pejam celik, sekejap sahaja masa berlalu, dan hari ini ialah hari terakhir cikgu berdua. Tempoh berbulan-bulan yang sepatutnya dirasai, seumpama beberapa petik jari sahaja! :(
Pada hari terakhir mereka, saya hanya sempat untuk bertemu dengan Cikgu Imtiaz sahaja, manakala Cikgu Aiman pula lesap dan menghilang! Biarlah, wajah cikgu berserta usaha cikgu memaksa kami mmengisi borang untuk unit kaunseling, sentiasa terpahat dalam hati. :3
Berikut ialah gambar kenangan bersama Cikgu Imtiaz tadi:-
 |
| Senyuman Cikgu Imtiaz lawa. >_< |
 |
| Jangan serius sangat! Nanti membujang sampai tua. :p |
Apapun, akhir kata, saya mengharapkan cikgu-cikgu berdua dapat mencapai kerjaya idaman sebagai seorang kaunselor. Ha, nanti-nanti, datanglah kembali ke sini. Rindu cikgu! ^_^
Tiada ulasan:
Catat Ulasan